خواب شیرین

دل که تنگ است کجا باید رفت؟ با که باید آمیخت؟ با که باید پیوست؟ دل که تنگ است کجا باید رفت؟ به در و دشت و دمن یا به باغ و گل و گلزار و چمن یا به یک خلوت و تنهایی امن دل که تنگ است کجا باید رفت؟ دل که تنگ است کجا باید رفت؟ پیر فرزانه ی من بانگ برآورد که این حرف نکوست: دل که تنگ است برو خانه ی دوست! شانه اش جایگه گریه ی تو سخنش راه گشا بوسه اش مرهم زخم دل توست عشق او چاره ی دل تنگی توست دل که تنگ است برو خانه ی دوست خانه اش خانه ی توست خانه ی دوست کجاست........................